"Μια αντιδημοφιλής άποψη" - Υπο_γράφει ο Ανδρέας Γιαννακόπουλος

Η Ελλάδα στον αστερισμό της Ειδομένης. Με τηλεοπτικούς αστέρες να περνούν από την χώρα μας, όχι για ακριβέςδιακοπές σε κάποιο νησί του Αιγαίου όπως παλιά, αλλά για να κάνουν δηλώσεις αγκαλιά με προσφυγόπουλα στους

λασπωμένους καταυλισμούς μας και τους δανειστές να πηγαινοέρχονται χωρίς να ξεμπλοκάρουν την αξιολόγηση.

Η Ελλάδα των τεράστιων προβλημάτων, που αντέχει! Τράπεζες κλειστές, επιχειρήσεις χρεωκοπημένες που μεταναστεύουν στην Βουλγαρία, η ανεργία οξύνεται και το κλίμα για την χώρα στο εξωτερικό γίνεται κάθε μέρα και χειρότερο. Το braindrain, όπως καθιερώθηκε να ονομάζεται η φυγή καταρτισμένων Ελλήνων στο εξωτερικό, συνεχίζει να αποτελεί ένα μεγάλο πρόβλημα για την χώρα, που έχει αντίκτυπο και στο ασφαλιστικό –χώρα που δεν παράγει δεν πρόκειται μακροπρόθεσμα να έχει βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα. 

«Έχουμε την κυβέρνηση, αλλά όχι την εξουσία» είναι η αγαπημένη φράση των κυβερνητικών στελεχών. Προσπαθούν, άοκνα, να εγκαθιδρύσουν το δικό τους καθεστώς. Και όπως κάθε νέο καθεστώς,  διορίζουν σε νευραλγικές θέσεις δικούς τους ανθρώπους, χωρίς απαραίτητα να έχουν την απαιτούμενη κατάρτιση, με μόνο προσόν την κομματική τους ταυτότητα. Την ώρα που δεκάδες νέοι, αυτός ο μεγάλος εθνικός πλούτος, μεταναστεύουν για να εξασφαλίσουν εργασία, οι κυβερνητικοί παράγοντες, βγαλμένοι από τις πιο σκοτεινές εποχές της ελληνικής ιστορίας διορίζουν και βολεύουν τα δικά τους παιδιά, συνεχίζοντας τον αέναο κύκλο του κομματικά εξαρτώμενου δημόσιου τομέα. Αποτέλεσμα αυτών των μαζικών διορισμών είναι η δημόσια διοίκηση να παραμένει το ίδιο αναποτελεσματική, αλλά και να καταστρατηγείται κάθε έννοια αξιοκρατίας. Οι προστάτες του δημοσίου, οι κρατιστές όπως  τους λένε οι πολιτικοί τους αντίπαλοι, είναι οι πρώτοι που καταστρέφουν και δυσφημούν τον δημόσιο τομέα περιορίζοντας τον ρόλο του στην εξυπηρέτηση της πολιτικής ηγεσίας, χωρίς να αναδεικνύουν τις δυνατότητες παρέμβασης του σε μια οικονομία που συνθλίβεται. 

Οι θιασώτες του τρίτου δρόμου, με μια μάλλον αντιδημοφιλή άποψη, θεωρούμε ένα οργανωμένο και αποδοτικό δημόσιο ως αναπτυξιακό εργαλείο. Ξέρουμε πως καμία οικονομία δεν μπορεί να στηριχθεί εξ’ ολοκλήρου στον ιδιωτικό τομέα, χωρίς να υπάρχει ένας δυναμικός δημόσιος τομέας που θα δημιουργεί το κατάλληλο επιχειρηματικό περιβάλλον, που θα προστατεύει την οικονομία από τις «αρρυθμίες» του καπιταλισμού, που θα έχει ρόλο ρυθμιστή. Ο δημόσιος και ο ιδιωτικό τομέας για μας δεν είναι αντίπαλοι, αλλά συνεργάτες.

Ανδρέας Γιαννακόπουλος