Μια ανάσα χαράς για την κυρία Σοφία – Γράφει η Αριέττα Σαματα

Φίλοι μου, το συγκεκριμένο κομμάτι που γράφω σήμερα, επιτρέψτε μου να το αφιερώσω σε έναν άνθρωπο, που χθες γέμισε πολύ χαρά την κυρία Σοφία, την ηλικιωμένη άπορη.

Ο λόγος για τον κύριο Ανώνυμο, ας τον πούμε έτσι. Ο κύριος Ανώνυμος λοιπόν όταν διάβασε την ιστορία μιας άγνωστης από μία άγνωστη, συγκινήθηκε τόσο που δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Από τη θλίψη που ένιωσε; Από τη λαχτάρα να συναντήσει την επομένη την ηλικιωμένη από κοντά και να δει με τα ίδια του τα μάτια αν ισχύουν όλα αυτά που γράφτηκαν; Από την ενέργεια που ξεχείλιζε μέσα του και ήθελε τόσο πολύ να προσφέρει;

Μου στέλνει μήνυμα το ίδιο βράδυ της ανάρτησης της είδησης και μου εκφράζει την επιθυμία του να βοηθήσει. Αύριο κιόλας.

Και όντως την επομένη, με παίρνει η κυρία Σοφία τηλέφωνο και ήταν κατενθουσιασμένη. Με παίρνει και η μητέρα μου και μού λέει : « Αριέττα μου, πρώτη φορά ακούω την κυρία Σοφία να γελάει!!! Να είναι έτσι χαρούμενη!! Μπράβο σου!». Εγώ φυσικά δεν έκανα κάτι. Το μόνο που έκανα ήταν να στείλω τη δημοσίευση και το άρθρο που έγραψα για εκείνη όπου  μπορούσα.

Και ενώ την πρώτη μέρα το έστειλα ΜΟΝΟ σε sites δημοσιογραφικά, σχεδόν σε όλα, όπως και σε δημοσιογράφους, δεν είχα ΚΑΜΙΑ ανταπόκριση. Κανένας δεν ασχολήθηκε. Κανείς δεν απάντησε. Οπότε την άλλη μέρα άρχισα να δημοσιοποιώ και να ζητώ και από φίλους φίλων να δημοσιοποιούν. Και είδα μεγάλη ανταπόκριση. Πολλά μηνύματα έφτασαν που ζητάνε να βοηθήσουν. Μια κυρία από Σουηδία, και την ευχαριστώ πολύ γιατί με βοηθάει πλέον και εκείνη για την κυρία Σοφία. Κάποιες κυρίες από Θεσσαλονίκη. Ο κύριος Ανώνυμος που αναφέραμε πιο πάνω. Ένας άλλος κύριος που θέλει να κάνει και εκείνος τη συνδρομή του. Και είμαι σίγουρη πως θα υπάρξουν και άλλοι. Και είναι πολύ σημαντικό στις δύσκολες μέρες που περνάμε όλοι, να βοηθάμε κάποιους που δεν έχουν ούτε τα βασικά.

Πολλοί με ρώτησαν αν έχω σύλλογο και βοηθάω. Άλλοι αν είμαι δημοσιογράφος ( έχω σπουδάσει μεν δημοσιογραφία αλλά όχι, δεν ασχολούμαι επαγγελματικά. Η κύρια δουλειά μου είναι καθηγήτρια Αγγλικών). Φυσικά αν είχα την οικονομική δυνατότητα να μπορώ να μην εργάζομαι, θα ήθελα πολύ να δημιουργούσα κάποτε ένα σύλλογο για να προσφέρω στους αδύναμους. Όχι μόνο υλικά αγαθά, αλλά κυρίως δύναμη να συνεχίσουν. Πολλοί λοιπόν έστειλαν μήνυμα, και τους ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη, και θέλουν να μου πουν και εκείνοι το πρόβλημα τους. Ευχαρίστως να το ακούσω τους είπα, και αν μπορούμε με κάποιες κοινοποιήσεις να βοηθήσουμε γιατί όχι;; 

Τέλος, μια μικρή ενημέρωση για τη σημερινή εικόνα σχετικά με την κυρία Σοφία. Έχουν δρομολογηθεί και ως την επόμενη εβδομάδα θα υπάρχουν όλα τα βασικά έπιπλα που χρειάζεται. Και από την άλλη βδομάδα στόχος θα είναι να γεμίσουν τα ράφια, το ψυγείο και η κατάψυξη της. Και έπειτα να της βρούμε μια δουλειά. Εδώ θα ήθελα να αναφερθώ και στο περιοδικό σχεδία ή αλλιώς το περιοδικό του δρόμου!

 Πρόκειται για ένα περιοδικό που έχει σώσει πάρα πολλούς άστεγους και άπορους και τους βοήθησε να ορθοποδήσουν. Πώς; Αρχικά προσφέροντας τους εντελώς δωρεάν 10 περιοδικά για να μπορέσουν να τα πουλήσουν. Και μια στολή κόκκινη για να ξεχωρίζουν στο δρόμο. Πουλώντας λοιπόν αυτά τα περιοδικά ( προς 3 ευρώ το ένα) μαζεύουν 30 ευρώ. Από αυτά αγοράζουν έπειτα κάθε περιοδικό 1,5 ευρώ. Για να το πουλήσουν μετά 3 ευρώ. Δουλεύουν με αξιοπρέπεια, δε ζητιανεύουν. Βγάζουν με αυτόν τον τρόπο τα προς το ζην. Το περιοδικό είναι ποικίλης ύλης και πολύ ενδιαφέρον. Αλλά κυρίως ξέρεις πως αγοράζοντας το με 3 ευρώ, βοηθάς κάποιον συνάνθρωπο σου.

Ευχαριστώ τον imerisios.gr που φιλοξενεί τα άρθρα μου.

Θα σας κρατάω ενήμερους για τις εξελίξεις.

Ευχαριστώ,

Αριέττα Σαματα

28-4-16