Ο Ηρακλής Ρούπας «Υπο_γράφει» στο imerisios.gr: «Η Πτώχευση των Δήμων δεν είναι μόνον οικονομική»

Πρόσφατα ο Δήμος Αχαρνών εντάχθηκε στο Οικονομικό Παρατηρητήριο, που ισοδυναμεί, άτυπα, με πτώχευση, καθώς αδυνατούν να αποπληρώσουν τα χρέη του. Αν ήταν άλλες εποχές θα θεωρείτο αδιανόητο να

χρεωκοπήσει Δήμος. Θα θεωρείτο βέβαια αδιανόητο επίσης να υπάρχει στις περισσότερες περιπτώσεις κριτική για το πώς διοικείται ένας Δήμος προς …διαχρονικό όφελος ΟΛΩΝ των Δημοτών. Όλα θεωρούντο αυτονόητα. Οι διορισμοί, οι πληθώρα δημοτικών επιχειρήσεων που κάθε Δήμαρχος τις ίδρυε τόσο για να βολέψει ψηφοφόρους όσο και να αναθέσει έργα σε ημέτερους εκτός διαδικασιών. Δεν χρειάζεται παρά να ανατρέξουμε στο τρόπο που διοικούντο οι Δήμοι του Νομού μας διαχρονικά για να δεχθούμε την πικρή πραγματικότητα.

Δεν είναι τυχαίο που η κατάρρευση της δημόσιας διοίκησης της χώρας ξεκίνησε από την ασυδοσία, κατασπατάληση και πολλές φορές διασπάθιση του δημόσιου χρήματος των Δήμων. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που εν μέσω κρίσης λίγα μπορούν να γίνουν για την ανάπλαση των πόλεων και την προώθηση καινοτόμων προγραμμάτων.  Δεν είναι τυχαίο επίσης που τελικά εν μέσω της γενικότερης μετριότητας επιβιώνουν δήμαρχοι –όπως ο Δήμαρχος Πάτρας -που σε πρώτη φάση ασχολούνται με τα καθημερινά, τα μικρά προβλήματα με τον πολίτη που τα φέρνει βόλτα δύσκολα. Για τα μεγάλα όμως τι γίνεται; Αρκούν προσεγγίσεις που ακυρώνουν την προοπτική ανάπτυξης μιας πόλης και την δημιουργία ενός κλίματος εκτός της μιζέριας των μνημονίων και της ανεργίας; Αρκεί να μπαλώνουμε κάποιες τρύπες στους δρόμους, να αλλάζουμε λαμπτήρες, να καθαρίζεται κάπως το κολυμβητήριο στην Αγυιά ή να στρώνεται με χώμα η παραλία; Αρκεί η σημειολογία μίας πορείας για την ανεργία;

Είναι καιρός να περάσουν σταδιακά οι Δήμοι της Αχαΐας συνολικά σε άλλη φάση. Κάποιοι το «παλεύουν» μέσα στην αντίξοες συνθήκες του μνημονίου. Ως δημοτικές παρατάξεις όμως. Όχι συλλογικά. Διερωτώμαι. Οι τόσες υποψηφιότητες Δημάρχων για παράδειγμα στην Πάτρας κατά τις τελευταίες εκλογές που σήμερα μεταφράζονται σε αντίστοιχες παρατάξεις σε τι έχουν βοηθήσει στο να αλλάξει η πορεία της πόλης; Οι Δήμοι όμως κάποια στιγμή θα πρέπει πραγματικά να διοικηθούν. Να αναπτυχθούν αυτόνομα υποκαθιστώντας την αδυναμία Κυβερνήσεως και Κράτους-καθώς άλλη λύση δεν είναι ακόμα - και να δώσουν προοπτική και εργασία στους πολίτες της εκτός από κοινωνική στήριξη. Με άλλη στρατηγική χωρίς τοποτηρητές παλαιοκομματικών συστημάτων και μικροσυμφερόντων.

Ευθέως για παράδειγμα στην Πάτρα θα τεθεί κάποια στιγμή το ερώτημα του προγραμματισμού και διάθεσης των αναπτυξιακών κονδυλίων ιδιωτικών ή Ευρωπαικών; Άμεσα θα απαιτηθεί ο σχεδιασμός και προγραμματισμός για την μελέτη έργων, προκήρυξη διαγωνισμών, ανάθεση και υλοποίηση εκτός του σχεδιασμού των …πολιτικών αγκυλώσεων. Δεν είμαι από εκείνους που θεωρούν πως η εκλογή του κ. Πελετίδη «έχει πάει την πόλη πίσω. Ας είμαστε ρεαλιστές όμως. Πού πραγματικά μπορεί να την πάει; Πόσο ποιο παραγωγικό και πρωτοποριακό συνάμα δεν θα ήταν ως πολιτική πράξη η σύσταση συμβουλίων σχεδιασμού ανάπτυξης και νεανικής επιχειρηματικότητας με συμμετοχή αμισθί φορέων και επαγγελματιών της Πόλης μας. 

Ας αναλογισθούν οι Δήμαρχοι και οι δημοτικοί σύμβουλοι πως τα επόμενα χρόνια θα είναι τα  πλέον καθοριστικά. Ας σκεφθούν πως θα αντιδρούσαν αν για παράδειγμα στο ενδεχόμενο ξένες πολυεθνικές να αποφάσιζαν σε συνεργασία με άλλους φορείς –όπως το Πανεπιστήμιο- να αναζητήσουν την στήριξη του Δήμου για την ίδρυση κέντρων καινοτομίας ή ειδικών προνομίων για την ένταξη των δραστηριοτήτων τους στην περιοχή μας.  Μία απλή υπόθεση εργασίας που όμως δεν θα είναι μακριά από την πραγματικότητα ευκαιριών που θα εμφανισθούν για την περιοχή μας.  Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία που οι Δήμοι πρέπει να αναπτύξουν έντονα διαφορετικά αντανακλαστικά από αυτά που είχαμε συνηθίσει.