Κεντροαριστερά, για την αναδιαμόρφωση του πολιτικού statusquo - Ο Επαμεινώνδας Παναγόπουλος Υπο_γράφει στο imerisios.gr

Του Επαμεινώνδα Παναγόπουλου - Πτυχιούχου Φιλοσοφικής Σχολής (Πανεπιστημίου Πατρών)

Τα τελευταία 3 χρόνια ο χώρος της Σοσιαλδημοκρατίας έδειχνε ανήμπορος να αντιδράσει στη λεηλασία που υφίστατο.Αυτομαστιγώθηκε αρκετά, αναγνώρισε λάθη που ομολογουμένως διέπραξε, αλλά δυστυχώς

δεν αποφεύχθηκε ο ευρύς πολυκερματισμός. Οι προσωπικές φιλοδοξίες των εν δυνάμει προέδρων, τοποθετούσαν σε δεύτερη μοίρα το μέλλον της Κεντροαριστεράς και την αναπροσαρμογή της στα κελεύσματα της εποχής και στα «θέλω» της νέας γενιάς. Κινήσεις που έγιναν απέτυχαν, είτε επειδή ο πολίτης ερωτοτροπούσε με τα ρομαντικά ψέματα του σημερινού Πρωθυπουργού, είτε διότι παρατηρούσε με καχυποψία τις εκάστοτε εξελίξεις. Πολύ περισσότερο όμως επειδή γινόταν κατανοητό ότι οι εμπνευστές αυτών των κινήσεων επιθυμούσαν μόνο και μόνο να επωφεληθούν προσωπικά. Και μετά ερχόταν το τέλος. Ή ειδικότερα η έναρξη μιας περιόδου διαμάχης, έριδας και αλληλοσπαραγμού.

Γιατί λοιπόν τώρα να πιστέψουμε σ’ ένα νέο εγχείρημα για την Κεντροαριστερά και να φέρουμε τη Δημοκρατική Συμπαράταξη σε τροχιά διακυβέρνησης; Η απάντηση είναι απλή και εύληπτη, γιατί για πρώτη φορά ένας πρόεδρος κόμματος έκανε μια πρόταση για μια ανοιχτή συζήτηση από τη βάση και κάλεσε όλους όσους ανήκουν σε κόμματα, συνεργασίες, κινήσεις ή συμπράξεις, οι οποίοι πρόσκεινται ιδεολογικά στο σοσιαλισμό να συμπαραταχθούν, με μόνο στόχο την ολική επανένωση του χώρου. Το κάλεσμα της Προέδρου, Φώφης Γεννηματά, απευθυνόταν και συνεχίζει να απευθύνεται, ορθά κατά τη γνώμη μου, σε κάθε πολίτη που θεωρεί τον εαυτό του κομμάτι της Σοσιαλδημοκρατικής οικογένειας, μέρος της μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης. Ουσιαστικά με τον όρο «Δημοκρατική Συμπαράταξη» αναφερόμαστε σ’ ένα νέο πολιτικό σχηματισμό, σε μια σύμπραξη, αποτελούμενη από ενεργές συνιστώσες, με αρχηγό ευρείας αποδοχής και πλήρως ανανεωμένες θέσεις και διακηρύξεις. 

Το κάλεσμα της Φώφης Γεννηματά, στο οποίο πρόσφατα ανταποκρίθηκεκαταφατικά ο Γιώργος Παπανδρέου, γεγονός θετικό για την ανασύσταση της Κεντροαριστεράς, πιστεύω πως είναι απαρέγκλιτη ανάγκη να προσελκύσει και άλλες δυνάμεις που εντάσσονται στο χώρο της Σοσιαλδημοκρατίας, με μόνο σκοπό την ολική επαναφορά μιας πραγματικά κεντροαριστερής παράταξης. Η τάση που φανερώνεται και μέσω των δημοσκοπήσεων κάνει εναργές πως ο πολίτης επιθυμεί την αναγέννηση της μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης εδώ και τώρα. Το ΠΑΣΟΚ και η Δημοκρατική Συμπαράταξη φαίνεται να αποκτά και πάλι ρεύμα στην κοινωνία. Η Σοσιαλδημοκρατία φαίνεται να αποκτά αφήγημα. Δεν είναι ώρα για κωλυσιεργίες και παιχνίδια αρχηγισμών. Είναι η ώρα για το επόμενο βήμα.Το ΠΑΣΟΚ κατάφερε να σταθεί όρθιο σε πιο δυσοίωνες συγκυρίες από τη σημερινή, κάτι που σαφώς οφείλει σε μεγάλο βαθμό στη σημερινή του Πρόεδρο,Φώφη Γεννηματά, και τους χειρισμούς της. Το πέρασμα από τη στενωπό, στην οποία βρισκόταν η παράταξη,φαντάζει ευκολότερο παρά ποτέ, εάν φυσικά όλοι παραγκωνίσουν τα ιδιοτελή τους συμφέροντα, κρατώντας σαν πρώτο τους μέλημα την ευημερία της χώρας και ως δεύτερο, το καλό της αναγεννημένης Κεντροαριστεράς.

Το ΠΑΣΟΚ στο παρελθόντοποθέτησε το καλό της χώρας στην ύψιστη θέση της αξιακήςτου πυραμίδας, μη υψώνοντας τηνκομματική του σημαία και ταυτόχρονα αδιαφορώντας πλήρως για το πολιτικό κόστος. Αυτά για χάρη της πατρίδας. Και τώρα η Δημοκρατική Συμπαράταξη πρεσβεύει κάτι παρόμοιο. Επισημαίνει πως η λύση για την έξοδο της χώρας από την κρίση δε βρίσκεται στα χέρια ενός μόνο ατόμου, ενός Πρωθυπουργού, αλλά στην εθνική συνεννόηση. Η Ελλάδα δύναται να αποτινάξει το ζυγό των μνημονίων μόνο εάν η ίδια η πολιτική προβεί σε μια υπέρβαση,ανατρέποντας τα τεκταινόμενα, εάν η πρόταση της Δημοκρατικής Συμπαράταξης ευοδωθεί και εν τέλει υλοποιηθεί μια κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας για ένα απαιτούμενο χρονικό διάστημα. Εάν σκεφτούμε πως άλλες χώρες, οι οποίες εισήλθαν στη μέγγενη του μνημονίου την ίδια χρονική περίοδο με τη δική μας, ωστόσο τώρα έχουν ήδη καταφέρει να επανέλθουν στην κανονικότητα σε οικονομικό αλλά και σε κοινωνικό επίπεδο, γίνεται απόλυτα κατανοητό πως η χώρα μας αντιμετωπίζει ένα ιδιάζον πρόβλημα που αποτελείται από τρεις, κατά κύριο λόγο, παράγοντες: την ηθελημένη πολιτική ασυνεννοησία, το λαϊκισμό και τις ψευδαισθήσεις.